Ulu önder Mustafa Kemal Atatürk, vefatının 84. Yılında ülke geneli.
Yurt dışı olmak üzere anıldı.
10 Kasım 1938 yılı saat dokuzu beş gece.
Atamızı kaybettik.
Genç yaşında sayılır.
Bugün 57 yaş.
Orta yaş sınırı.
Atamız yaşasaydı.
Neler olurdu.
Neler.
Keşke yaşasaydı.
Ülkemizi daha da büyürdü.
Bir kere Yunanistan’dan 12 adalar alınırdı.
Çünkü hakkımız.
Hukukumuz.
Devamında Musul ve Kerkük, yeni illerimiz olurdu.
Atatürk ne diyor?
Yurtta sulh.
Cihanda sulh.
Ama bizim hakkımız olan yerlerin de alınmasını önemle istiyor.
Çünkü hakkımız.
Vefatından bir yıl önce hasta olduğu halde Hatay’ı Türk topraklarına kattı.
Hem de savaşmada.
Ama önemli bir güç gösterisi ile.
Diplomasi ile.
İsmet İnönü ile büyük Türk topraklarını tek tek kazanırlardı.
Çünkü ismet İnönü’de diplomasi adına zaferleri yaratan bir devlet adamı idi.
Lozan anlaşması da bugün bile bu dediklerimizin en büyük kanıtı.
Atamız vefatının 84 . yılında rahmetle anıyoruz.
Allah rahmet eylesin.
Mekanı cennet olsun.
Nurlar içinde uysun.
Yeri doldurulmayacak bir devlet adamı idi.
Yüzyılın lideriydi.
Öyle bir lider daha gelmez.
Eğer Atamız yaşasaydı.
Bir yirmi yıl veya daha uzun seneler.
Çok daha farklı Türkiye olurdu.
Askeri darbe veya İhtilal olmadı.
Muhtıralar hiç olmazdı.
Çok partili demokrasiye de geçilirdi.
Dün Atamızı anarken bir kez daha ülke geneli derin duygular seli oluştu.
Anıtkabir ziyaretçi rekorunu egale etti.
Tam 2.5 milyon vatandaşımız ziyaret ettiği söyleniyor.
Mustafa kemal Atatürk, çağımızın dehasıydı.
Olağanüstü bir liderdi.
Osmanlı İmparatorluğunun askeri disiplininde yetişti.
Kurmay oldu.
Daha sonra Türk Silahlı kuvvetlerinde görev alma.
Sonra vatanımız için canını ortaya koydu.
Bugünkü Cumhuriyeti kurdu.
Türkiye adını aldı.
Türkiye’nin ilk ili de atamız sayesinde Zonguldak oldu.
Atamızı anıyoruz.
Ne Mutlu Türk’üm diyoruz.