Ülkemizde bir çok emekli şehri var.
Örneğin.
Balıkesir bölgesi için emekli kenti denir.
Hem de sürekli göç alınarak yapılan bir açıklama.
Bugün emekli sayısı kaç bilemiyorum.
Bildiğim rakam çok yüksek.
Bundan on yıl önce Balıkesir’i ziyaret ettiğim de söylenen söz hem de en tepe yöneticisi tarafından.
Tam 250 bin emeklimiz var sözleri.
Bugün aradan on yıl geçti.
Sayı herhalde 400 bin olmuştur.
Belki daha da fazla.
Çünkü emekli olan bu bölgeye yerleşiyor.
Balıkesir.
İl merkezi.
Bandırma.
Yazılık bölgeler.
Ayvalık.
Burhaniye.
Altınoluk.
Edremit.
Akçay.
Bu bölgeler çok ama çok tutuluyor.
Havası güzel.
Kaz dağlarının soğuğu.
Yeşili.
Doğası.
Mis gibi oksijeni.
Kaz dağlarının yer altı suları denizi bile soğutmuş.
Yazın bile deniz dondurucu soğuğa sahip.
Bugün Balıkesir,her yönden göç alan bir il.
Hayat hem ucuz.
Hem de çok kaliteli.
Yılın 12 ayı bölgede yaşam çok iyi.
Dört mevsim yaşanıyor.
Yaz uzun.
İlkbahar ve sonbahar uzun.
Kış ise kısa.
İşsizlik yok.
Turizm cenneti.
Göç alan bir il.
Tarım müthiş.
Sanayi müthiş.
Üniversitesi muhteşem.
Askeriye maşallah çok büyük.
En büyük ilçesi Bandırma uzun zamandır İl olma adına her kapıyı aşındırdı.
Ama Balıkesir siyaseti.
Balıkesir ruhu.
Bilinci.
Bandırma ilçesini korudu.
Kaçırmadı.
Bırakmadı.
Zonguldak’ın doksanlı yılarlındaki bazı siyasetçileri gibi.
Bartın ve Karabük’ü hemen satmadı.
Peşkeş çekmedi.
Veya kopmasına izin vermedi.
O yıllar Zonguldak ruhu ölmüş.
Bilinci ise ortada yok.
Zonguldaklılığa sahiplenmek hiç yok.
Gününü dolduran çekti gitti.
Çünkü onlar amaç değil.
Araç adına Zonguldak’ta görev yaptılar.
Yan gelip yattılar.
Maaşı aldılar.
Sonrada Zonguldak’ı terk ettiler.
Haklarımızı helal ediyor muyuz?
Tabi ki etmiyoruz.
Yaşasalar da etmiyoruz.
Vefat etmişlerse de etmiyoruz.
Şimdi diyeceksiniz ki,
Nereden nereye geldik.
Yazımız emekli cenneti.
Balıkesir örneği verdik.
Göç alan bir il.
Emeklilerin bir çoğu o bölgeye yerleşiyor.
Zonguldaklı çok.
Diğer illerden de çok insan var.
Artık Balıkesirli olmuşlar.
Ama kentine sahip çıkmışlar.
Bir Bandırma ilçesini senelerdir vermiyorlar.
Ucuz siyaset adına bile hiç vermiyorlar.
Zonguldak’ta maalesef böyle bir siyaset ruhunu doksanlı yıllarda göremedik.
Doksanlı yıllarda Anavatan döneminde.
Mesut Yılmaz , Başbakan’ken Bartın il oldu.
Tansı Çiller, döneminde.
Doğru Yol partisi.
Refah yol hükümeti.
O dönem Enerji Bakanı.
Şinasi Yalçıner.
Karabüklü olmanın verdiği avantajla.
Karabük ‘ü il yaptı.
Tabi o dönem Zonguldak İl başkanı da bu satışa izin verdiği iddia ediliyor.
Onay verdiği söyleniyor.
Ne adına o zaman sekiz oya kurban gittik.
Bu sözü o dönem siyaset yapan isimler söylüyor.
Tabi ki yazık oldu.
Olan oldu.
Zonguldak içinden iki il çıkardı.
Zonguldaklı olmayanlar kenti sattı.
Ama aynı Balıkesir’de Balıkesirli olmayanlar kentini hiçbir zaman satmıyor.
Göç alsa da satmıyor.
Emekli göçü alsa da satmıyor.
Keşke Zonguldak ruhu ve bilincini ilelebet yaşatabilsek.
Geç olmadan.
Zonguldak’ı büyütelim.
Yaşatalım.
Yeni şehirler doğsun.
Yeni şehirler kurulsun.
İnşallah.