Daha düne kadar plastik evlerimizde kullanılmıyordu, henüz plastik mutfak eşyası da keşfedilmemişti. İmalatı yoktu. Su damacanası bilinmiyordu. Su gereksiniminiz varsa, ya belediyece dağıtımı yapılan ve evlerdeki musluktan akan terkos adı verilen suyu içecektiniz, ya da mahallenizin sucusu ile temasa geçip su getirmesini isteyecektiniz. Zonguldak’ta da 60’lı, 65’li yıllara kadar bu böyleydi. Sucular evlere en tatlı ve en lezzetli, en beğenilen suyun aktığı çeşmelerden teneke bidonlara su doldurur, bunları ya merkepleriyle ya da katırlarıyla evinize kadar getirip küpünüze dökerlerdi. Çoğu evde buzdolabı da yoktu. Küp, suyu serin tutardı.
Şimdi belirli günlerde size su taşıyan o sucular yok…
Evde kavun karpuz kabuklarını çöpe atmayıp yemeleri için annenizin sucunun hayvanına ayırdığı o merkep veya katırlar da yok…
Ne yazık ki o günleri pek hatırlayan da yok…
Kalmadı gibi!
Şimdi cep telefonunuzdan beğendiğiniz su firmasını arıyorsunuz, siparişinizi veriyorsunuz, su kapınıza kadar geliyor, içiyorsunuz…
(Haber: Sermet Aksu)
