Öyle telefonun olmadığı, mektup yazmanın da babasının eline geçer korkusunun olduğu yıllarda bir haberleşme aracı da mendildi.
Mendillerin tutuş şekli ve renklerine göre çeşitli anlamları vardı.
Eğer âşık, sevgilisine gösterdiği mendili ortasından tutuyorsa, akşam için buluşmayı beklediğini söylemek ister. Bunun karşılığında sevgilisi mendili sallıyorsa “peki” demek istemektedir. Pencereden aşağıya “yanlışlıkla bırakılan” mendil kızın, erkeğe aşk ilanı olarak anlaşılır. Eğer erkek, mendili katlayıp cebine koyarsa bu kızın aşkının karşılıklı olduğu anlamına gelir…
Beyaz mendil, “Seni seviyorum” anlamına gelir.
Eflatun, “Yarın pencerenin önünden geçin, mektup vereceğim”;
fıstıki yeşil, “Dikkatli olalım”; mor, “Seni çok beğeniyorum”; kenarı pembe mendil, “Sensiz yaşayamam”; kenarı sarı mendil, “Birkaç gündür rahatsızım, dışarı çıkamadım, gelmememin sebebi bundandır”; kenarı yeşil, “Sana daima sadık kalacağım”; kırmızı mendil, “Seni bütün varlığımla seviyorum”, mavi, “Vefasızsın, kederdeyim”; yeşil, “Mektup gönderdim, cevap bekliyorum” manasına gelir. Mendil, zamanının emojisi niteliğindedir. Ve fakat unutulmamalıdır ki, bugünün “anlık” paylaşımlarından ziyade, mendilin hatırası ebedidir…
