Ülke ve millet olarak her alanda zor ve sıkıntılı bir süreçten geçmekteyiz. İşsizlik, gelir seviyesinin düşmesi, sosyal olarak toplumun tüm kesimlerinin sıkıntı içinde olması, engelli insanlarımızın zaten zor olan hayat şartlarını daha da ağırlaştırmıştır.
Engelliler Kanunu 1 Temmuz 2005 tarihinde çıkmış ve buna bağlı mevzuat düzenlemeleri yapılmıştır. Öte yandan 26 Aralık 2006 tarihinde Engelli Hakları Sözleşmesi Birleşmiş Milletler tarafından kabul edilmiş ve 30 Mart 2007 tarihinde birçok ülkeyle birlikte Türkiye'de bu sözleşmeye imza atmıştır.
Tüm bu olumlu gelişmelere rağmen, engelli insanlarımızın sorunlarının çözümü noktasında somut bir gelişme olmamıştır.
Türkiye İstatistik Kurumu verilerine göre toplamda 8 buçuk milyonu aşan engelli insanımız halen başta sağlık, sosyal hizmetler, eğitim, istihdam, fiziki çevre şartları ve ulaşım gibi pek çok alanda büyük sıkıntılarla karşı karşıya bulunmaktadır.
Uygulamalarıyla örnek teşkil etmesi gereken kamu kurumları dahi bu konu ile ilgili görevlerini yerine getirmemektedir.
Onları bir eksiklik içinde görmemek ve bu eksikliklerini de hissettirmemek herkesin dikkat etmesi gereken bir davranış olmalıdır. Ayrıca engelli vatandaşlarımızla ilgili yaklaşım ve değerlendirmelerde önceliğin, engelliliğe neden olan faktörleri ortadan kaldırmaya veya en aza indirmeye ayrılması bir zorunluluktur.
Bireysel yardıma dayanan ve geçici çözümler üreten değil, engelli vatandaşlarımızın tercihlerini ön plana çıkaran, her türlü ayrımcılıkla mücadele eden bir politika izlenmesi şüphesiz doğru sonuçlar ortaya çıkaracaktır.
Engelin derecesi ne olursa olsun, bu vatandaşlarımızın insan onuruna yakışır bir hayat sürmesi ve onurlu birer fert olarak toplumda yer alması hepimize düşen müşterek bir görevdir.
Kanaatimizce sorunlara kalıcı ve etkili çözümler getirilebilmesi için öncelikle imtiyazcı değil bütünleştirici bakış açısının benimsenmesi gerekir.
Ağırlıklı olarak, bir sağlık meselesi olan engelliliğin yanlış, eksik müdahale ve yaklaşımlardan dolayı içerik itibariyle kronikleşen sosyal bir meseleye dönüşmüş olduğunu ibretle müşahede etmekteyiz. Bu durumun düzeltilmesi akılcı, kalıcı ve devlet - toplum dayanışmasını esas alan topyekûn bir mücadele ile mümkündür.
Aynı zamanda her bireyin bir engelli adayı olduğu toplumun bütün kesimleri tarafından ajite ve suiistimal edilmeden sorumluluk bilinci ile iyi kavranmalı ve çözüm odaklı politikalar üretilmelidir.
Bu vesileyle, bütün engelli vatandaşlarımızın dünya engelliler gününü kutluyorum.
