Eskiden emekçi kenti olarak bilinen ama gelinen noktada tam bir emekli kenti haline dönüşen Zonguldak’ta içinde bulunduğumuz 2024 emekliler yılı tam anlamıyla bir yıkım yılı oldu.
Aldıkları emekli aylıkları gün geçtikçe değer yitiren ve satın alım güçleri azalan emekliler ayrıca taban aylık bağlama oranlarının düşmesiyle de daha düşük aylık bağlanma talihsizliği ile karşı karşıyalar.
Günün büyük bir bölümünü Zonguldak caddelerinde tur atarak geçiren, ağaç diplerinde serinleyen, parklarda arkadaşlarıyla buluşan emeklilerin ikinci adresleri de çay ocakları. 10 liraya bir bardak çay için dinlenebilmenin zevkini çıkaran emeklilerin çoğunun ikinci bir çay içme ya da arkadaşına ısmarlama gibi bir lüksleri de yok. Çünkü gelirleri buna elvermiyor.
Gelirleri elvermediği için kent lokantası önünde kuyruğa girip karnını doyurmaya çalışan emeklilerin en büyük sıkıntıları ise hela sorunu. En ucuz hela ihtiyaçlarının 10 liradan başladığını belirten emekliler “iyi ki bedava wc var, yoksa altımıza kaçırmamış işten bile değil” diyerek içinde bulundukları kötü durumu tek cümleyle özetliyorlar.
