Tam 1989 yılından bugünden gelen süreç.
34 yıllık süreç. Nereden nereye.
İlk günleri hatırlıyorum da.
Önemli bir çalışma alanı olmuştu.
Doğmuştu. Sonraki süreç.
Doksanlı yıllar.
Ve devamında doksanlı yılların sonuna doğru ise sıkıntılı süreç.
Boşta olan durumlar. Maden kanunu beklenmesi.
Yasal sürecin sıkıntılar.
Ve 2004 yılında çıkarılan maden kanunu ile yol alınması.
Kömür üretimin daha da yasal hale gelmesi.
Yapılan yatırımlar.
2008 yılına doğru rekor üretimler.
Sonraki yıllarda yine başarılı çalışmalar.
Yapılan yer altı yatırımları.
Ve bununla birlikte bazen yaşanılan krizler
Ama ülke ekonomisi ne kadar yüksek ateşli günler yaşasa da .
Aynı yüksek ateşli durum ve konumlar.
Redevans işletmeler içinde geçerli olmuştu.
Redevans sahları için geçen sürede tabi ki kurumsal yapılarını güçlendirme adına çok yol alındı.
Hem kurumsal yapı.
Hem de üretim adına yeraltına yapılan yatırımlar.
Kömür sanayi tabi ki Soma faciası.
Felaketi. Sonrası çok ciddi sıkıntılar.
Sorunlar. Yaşadı. Yeni getirilen ağır yaptırımlar:
İş güvenliği ve sağlığı adına ilave yükümlülükler.
Yeniden çıkan maden kanunu.
Her zaman söylerim. 2004 maden kanunu olsun.
Soma faciası sonrası çıkan maden kanunu olsun.
Her ikisi adına tam yeterli çıkmadı.
Hatta eksik çıktığını söyleyebilirim.
Maden kanunları. Çok da üreticilere hizmet etmedi.
En son ki maden kanununda iki asgari ücret.
Haftada iki gün izin.
Madencinin de güneş yüzü görmesi.
Tabi ki bunlar hem önemli.Hem de değerli.
Ama bir o kadarda ağır maliyetler getiren bir yükümlülük.
Nasıl maden sanayi ayakta kalacak?
Ve bakanlık tarafından özel sahalara getirilen teşvik .
O konuda çok somut veriler alınamıyor.
Teşvik var. Uygulama yok. Madenci nasıl ayakta kalacak?
Üretim tamam. İstihdam tamam.
Bir de bunun üstüne dünya kömür fiyatlar.
Geçe yıl rekor kırdı. Bu yıl yine düşüne geçti.
Kömürcüler nasıl bir mucize yaratacak.
Bu sorunun cevapları alınamıyor.
Çalışan sayı. Bin veya iki bin.
Bu konuda tam bir veri sağlıklı yok.
Ne olursa olsun. Ciddi bir kurumsal yapıları güçlü firmalarımız var.
Milyonlarca dolar yatırımlar yaptılar.
Maden sanayi. Redevans sahaları.
İşletmeleri. Ayakta kalsın.
Kalmalı. Redevans ton başı ücret 242 lira.
Bir ton kömür termik santral için söylüyorum.
Diyorum. 825 lira. Şimdi de 625 lira.
Nasıl olacak bu çalışma hayatı.
Üretim koşulu. Linyit sektörü üretim adına aldı başını gidiyor.
Resmen rüya gibi.Paraya para demiyorlar.
Taş Kömürü üreticisi de neredeyse yok olma durumu ve konumu ile karşı karşıya.
Peki, ZTSO ne yapıyor? Çalışıyor görünüyor.
Fakat maalesef en ufak bir ilerleme yok.
ZTSO bu konuda bir başarı elde edemedi.
Somut bir gelişme yok.
Maalesef bu durum karşısında redevans saha işletmecileri de çok mağdur.
Eğer ZTSO çözmüyorsa.
Bizler kendi başımızın çaresine bakalım diyorlar.
Evet. İyi niyetten kuşkumuz yok.Ama ZTSO masaya yumruğunu maalesef çözüm adına vuramıyor.
Hep oyalama taktiği ve bugünlere gelindi.
Artık oyalama taktiği de pek bir fayda getirmiyor.
Bıçak kemiğe dayandı.Redevansçılar yok olmak ile karşı karşıya.
Onun için artık bu konuyu eğer ZTSO yapamıyorsa.
Ki yapamıyor.Kim yapabiliyorsa o yapsın.
Redevansçılar bize göre bir dernek kursunlar.
Derneğin merkezini Zonguldak yapsınlar.
Dediğimiz gibi bu sorun ZTSO ile çözülemiyor.
O zaman çözüm odaklı yol alınsın.Sorunlar giderilmesi adına ilerleme sağlansın.
Yoksa özel kömür işletmelerini kaybedeceğiz.
Ne dedi ZGC editör masasında iş insanı Alaattin Kurnaz.
Kömür üretim adına son günlerimizi yaşıyoruz.
Bir haftadır kömür vermiyoruz.
Sorunlarımız çözülsün.
Siyasilerimizden bu konuda radikal çözümler bekliyoruz.
Seçim öncesi bu fırsatlar kullanılmalı ve yaratılmalı.
Artık iş redevans saha sahiplerine düştü.
