Mart ayımız bildiğiniz gibi çok hareketli ve renkli geçti… Ulusal kanallarda her akşam film şeridi gibi günlük olaylar, gençlik, isyan edenler, kahredenler, hayrete düşenler, kınayanlar falan filan; hepsini renkli Türkçe sinemaskop izledik…
Yandaş medyadan değil tabii, bağımsız ve akılcı medyadan!
İşin politika detaylarına girmeyelim, herkes neyin ne olduğunu biliyor, ama iktidar partisinin bazı başarılarını(!) buradan aktarmadan geçmeyelim.
Örneğin;
Millet sanki kış uykusuna yatmış gibiydi, üstüne ölü toprağı serpilmiş gibiydi, iktidarın adaletsiz uygulamaları milleti uyandırdı…
Yine millet haksız ve adaletsiz uygulamalar karşısında birbirine kenetlendi, imza kampanyalarında toplanan oylar milyonlarla ölçülüyor, iktidarın vatandaşı hafife alması milyonların kafasına anca “dank” etti…
Ya gençlik?
O kimilerinin 70’li yıllar tanımıyla ”fıstıkçı” diye nitelendirdiği o gençlik…
Adeta şahlandı!
Hakkını aramak, hukukunu savunmak için yollara döküldü;
Veeeeee; inanılmazcasına çılgın sloganlar atarak yeri göğü inlettiler,
Bir düşünce harikası pankartlar açtılar,
Beyinlere nakış gibi işlenen animasyonlar ve figürlerle dünyayı da şaşkına çevirdiler!
Az daha adımız çıkacaktı uluslararası alandı, “bu Türkler ne kadar da vurdumduymaz” diye bizimle dalga geçeceklerdi ama işte o gençlik bizi bu rezaletten kurtardı…
Pusetlerinde ağzında emzikleriyle kendilerini merakla izleyen bebeklere “kırmızı balık kaç kaç kaç” şarkısını onlar söyledi,
Gecenin bir vaktinde balkondan annesinin kucağından kendilerini izleyen miniğe “eeeee, eeeee, eeeee…” diyerek ninni söyleyen onlardı,
Pikaçu’yu oyuna sokan da onlardı,
“Gaz sıkma polis abi rimelim akıyor…” diyenler de…
Hayatında bu iktidardan başka iktidar görmemiş gençliğin bu uyanışı hala illerdeki ana muhalefet örgütlerini uyandıramamışsa da, yarın bir gün kapılarının önünde bu gençliği “uyan” diye başlayan bir şarkıyı kendileri için topluca söylerken görürlerse hiç şaşmasınlar;
“Bu hangi şarkı?” diye de sormasınlar…
Girsinler web sitelerine, birini beğensinler.
Her “uyan” bunlara uyar!..
